‘Verdelgen of verbod Jacobskruiskruid niet nodig’

Een verbod op of een verdelgingsplicht voor Jacobskruiskruid is helemaal niet nodig. De inheemse plant bloeide afgelopen zomer explosief. Vooral paarden en koeien kunnen ziek worden als ze ervan eten. Maar goed beheer van grasland voorkomt dat vee in aanraking komt met Jacobskruiskruid en bovendien verdwijnt de plant na enkele jaren vanzelf weer, zeggen wetenschappers van de universiteit van Wageningen (WUR) en kennisinstituut voor planten FLORON.

Boerenorganisatie LTO Noord riep de overheid deze zomer op om Jacobskruiskruid aan te pakken. Veel andere veehouders sloten zich daarbij aan. Dat leidde tot Kamervragen van de VVD, die wilde dat minister Carola Schouten (Landbouw) het probleem samen met LTO en de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) ging onderzoeken. De vragenstellers wilden een algeheel verbod op Jacobskruiskruid.

Risico voor paarden en koeien
Koeien en vooral paarden kunnen erg ziek worden van het eten ervan. Ze krijgen het giftige kruid binnen via hooi. In gedroogde vorm herkent het vee de plant niet. In de wei laten ze het kruid uit zichzelf staan. Geiten en schapen lijken geen last te hebben van de gifstof in de plant, aldus de wetenschappers. Het klopt volgens hen dat er deze zomer een explosie van Jacobskruiskruid was. Dat komt doordat het na drie droge jaren deze zomer veel regende, waar planten van profiteerden.

In een goed weiland met een gesloten grasvlakte komt de inheemse plant niet voor, stellen de onderzoekers. Jacobskruiskruid gedijt op open zandvlaktes in de wei. Veel graven in de grond en vaak maaien stimuleert de groei. Weilanden kunnen het beste gemaaid worden vlak voor de plant gaat bloeien en direct na de bloei. Hooi mag het kruid niet bevatten. Hooi uit bloeiende wegbermen is meestal niet geschikt als veevoer.

‘Behoud is belangrijk’
Volgens de WUR en FLORON is het behoud van de inheemse plant belangrijk voor de Nederlandse natuur. Het is een voedselbron voor zeker 150 verschillende soorten insecten, zoals voor tientallen bijensoorten. Ongeveer 75 soorten zijn helemaal afhankelijk van de plant.

Foto Erik Jan Feenstra