Molen de Vlijt in Meppel wordt tweede mosterdmolen van Nederland

‘Eerste op vaste wal, dat klinkt beter’.

“We willen graag een mosterdmolen worden. Dan worden we de tweede van Nederland. Eigenlijk zijn we dan de eerste mosterdmolen op vaste wal, dat klinkt wat beter.” Kees Vanger is molenaar bij molen De Vlijt in Meppel. In 2002 was deze molen helemaal leeg. Sterker nog, twee jaar daarvoor zat er nog niet eens een kap op de molen. Nu, is de molen zo goed als af om mosterd te gaan malen. “Ik denk dat het project van ons voor 95 procent is afgerond. Nu de kleinere dingen nog.”

De enige mosterdmolen in Nederland die door de wind wordt aangedreven staat op Ameland. Vanuit Meppel kijken ze er met een beetje jaloezie naar. Zoiets willen ze hier ook. En daar zijn ze al jaren mee bezig. In 2017 zou het eerste potje mosterd uit de molen komen, toen 2020, 2021 en 2022. Er waren tegenslagen en het kostte allemaal meer tijd en geregel. Regelmatig krijgen ze de vraag, wanneer het nu wel zo ver is. Ze durven er geen jaar meer op te zetten.

Alhoewel.

“Nou, als alle autoriteiten meewerken en de laatste spullen er zijn, hoop ik dat we eind van het jaar of in ieder geval volgend jaar gemalen mosterdzaad uit de molen hebben”, zegt voorzitter Henk Roze.

Hij vertelt dat er in principe al gemalen kan worden, maar dat de attributen om mosterdzaad aan te voeren en om na afloop de molensteen te reinigen nog ontbreken. Ook moet er nog een geluidwerende vloer in de molen komen, zodat de bewoners onderin de molen nergens last van hebben en er rest nog wat papierwerk op de achtergrond. “Daarna kunnen de puntjes op de i worden gezet.”

De mosterd in de molen gaat gemaakt worden van mosterdzaad. “Hele kleine zaadjes”, zegt Vanger terwijl hij zijn hand ermee vult. In grote emmers gaat daar azijn overheen, waardoor de korrels zacht en driemaal zo groot worden. Dan volgt het gemaal in de molensteen. Voordat de mosterd in een potje beland is het dan drie of vier keer gemalen. “Hangt eraf wat voor mosterd je wil hebben. Grove of fijne mosterd. Wij houden van grove mosterd.”

Henk Roze begint al te lekkerbekken. “We gaan proberen een uniek receptuur te maken. Een echte Meppeler mosterd, zodat we een authentiek product in de markt hebben. Niet een massamosterd. Dan komt het niet goed.”

Er moet nog een plan gemaakt worden, wat er gedaan moet worden als het mosterdzaad eenmaal gemalen is. “Hoe brengen we de mosterd dan aan de man?”

Maar al het lastige werk is achter de rug. “Alles wat hier in de molen draait, hebben we de afgelopen tien jaar bij elkaar gescharreld”, zegt Vanger. “Het wiel is van een omgewaaide molen uit Denemarken.” Krijg zulke grote dingen maar eens de molen in, die alleen te bereiken is via een trap aan de buitenkant, negen meter omhoog.

Menig object is dan ook door een klein raampje in de molen gehesen. Dan moet eerst alles uit elkaar om door het raam naar binnen te kunnen, en vervolgens moet alles weer in de molen in elkaar gezet worden. “Dat gaat niet vanzelf.”

Maar het resultaat mag er zijn. Vanger: “Het draait nu allemaal. Daar zijn we niet een beetje trots op. Daar zijn we ontzettend trots op.”

Tekst/foto Stefan Klomp RTV Drenthe