Meppeler stijldansers naar WK: ‘Te veel ons best doen is valkuil

Volgende week is Assen het centrum van stijldansen. In de zalen van De Bonte Wever wordt gestreden om de wereldtitel bij het ballroom- en latindansen. De Nederlandse inzending komt uit Meppel: Vincent Veenbrink won in juni van dit jaar het NK en wordt daarom namens Nederland ingezonden. Momenteel is hij volop in voorbereiding.

“Vroeger zat ik gewoon op voetbal”, zegt Vincent Veenbrink lachend. “Stijldansen, zeker ballroom en latin, was niet echt mijn ding.”

Maar zulke dingen kunnen veranderen als je oom eigenaar is van een dansschool. “Dit is de dansschool van mijn oom Henk Hulzebos”, vervolgt Veenbrink, terwijl hij trots om zich heen kijkt. “Hier ben ik ooit begonnen toen ik 9 jaar was. Dat is inmiddels ook alweer jaren geleden. Ik ben net 30 geworden, dus dan ben ik al meer dan twintig jaar aan het dansen. Terwijl ik op voetbal zat is het mijn oom een keer gelukt om me op een vrije avond de dansschoenen aan te laten trekken. En toen ben ik eigenlijk nooit weer gestopt.”

‘Sacrifice’
Enkele jaren later kwamen al de grote ambities. “Op mijn veertiende zei ik: ik wil Nederlands kampioen worden. Vanaf dat moment heb ik er alles aan gedaan. Nu trainen we samen vijf keer per week. En nog een dag in de week naar de sportschool. Dat is wel ons leven.”

En die ambitie werd waargemaakt: in juni dit jaar werd het stel Nederlands kampioen. “Toen zeiden mensen: daar heb je vast heel veel voor gedaan”, vervolgt de danser. “Dat klopt. Ik denk dat we er allebei nog veel meer voor hebben gelaten. Onze buitenlandse trainers zeggen altijd: you have to sacrifice. Naast hard werken is dat belangrijk en dat hebben we gedaan. Als je dan een keer wint is dat het allemaal waard.”

Valkuil
Namens Nederland naar het WK gaan, maakt de Meppeler trots. “Voor mij is het altijd een droom geweest om Nederland te representeren op een WK. Dat is geweldig”, aldus Veenbrink. Maar er is één valkuil voor het stel: “Over-perfoming”, zegt Veenbrinks danspartner Kristina Møller. “Soms willen we te érg. Te veel ons best doen is onze valkuil, want juist dan wordt het minder soepel en mooi.”

Bij Veenbrink ontstaat een lach. “Kristina houdt het netjes en die praat over ‘wij’, maar ik denk dat ik vooral degene ben die te graag wil. Ik heb vaker wedstrijden verloren omdat ik te hard probeerde.”

Rozengeur en maneschijn
Veenbrink leerde zijn danspartner kennen via internet. “Je vindt niet makkelijk iemand met dezelfde ambities”, zegt hij. In de Deense danseres vond hij toch een gelijkgestemde. “Ik woon in Duitsland, waar ik vijf dagen per week werk voor een internationaal IT-bedrijf”, vertelt Møller, die dus veel kilometers maakt om alsnog vijf dagen per week in Meppel met Veenbrink te trainen.

Op de dansvloer ontstond meer dan een mooi danspaar, er sloeg een vonk over. “We zijn sinds twee jaar ook privé een stel”, zegt Møller tevreden. Maar is het extra leuk om als stel naar een WK te gaan? Lachend in koor: “Niet altijd. We zijn heel blij dat we de passie kunnen delen. Maar het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Zo ziet het er wel uit op de dansvloer. Je moet ook realistisch zijn dat dat achter de schermen niet altijd het geval is. Maar dat hoort ook bij de sport op dit niveau.”

RTV Meppel