Meppel: We mogen weer!

De lockdown is zo goed als voorbij. Nederland is verder van het slot gehaald. Je mag weer naar de kroeg en de bioscoop. Ook naar het theater, maar tot 22.00. Het heerlijke eten staat weer op tafel, de stamtafel krijgt zijn mooie verhalen weer terug. Uit vroeger tijden toen corona alleen nog een biertje was. De tap stroomt weer. De koelkasten staan weer vol. De bediening neemt mijn eten weer op. Mijn tweede huis, en de huiskamer van de stad is weer open.

Ik werd heel blij toen ik alle voorbereidingen zag van de horeca, om weer te knallen. Te doen waar ze goed in zijn. Dat maakt mij heel gelukkig. Het filmpje in oude klederdracht van de horeca-ondernemers was briljant.
De planken van de podia mogen weer betreden worden. Verruim je geest, ga naar een voorstelling. Cabaret. Toneel. Muziek. Dans. Het hoofd mist de inspiratie, de humor, de emotie. Artiesten die alles geven voor een avondje uit. Maar dan wel graag tot na 22.00. Dat kan nu nog steeds niet.

Is een winkel of een café echt zoveel veiliger, dan een theater waar iedereen een vaste plek heeft? Als het veilig kan en men daar alles aan doet, waarom krijgt de cultuur dan toch zo weinig uitzicht?
Ik kan niet wachten om weer een avondje naar cabaret te gaan. Mijn huiskamer kan ik inmiddels dromen. Als ik niet wakker lig van alles wat er gebeurt. We hebben weer meer uitzicht. Ik mag ook weer een daghap of lunch bij de lokale horeca nuttigen. Terug naar het sociale leven, weer mensen ontmoeten. Even uit de sleur van thuiszitten. Heerlijk.

Een theater tot 22:00, dat is net niks. Een gemiddelde theatershow begint pas na 20:00! En duurt zeker 1.5 tot 2 uur. Komt er ook uitzicht voor deze sector? De lach weer door de zaal? Laat de humor en de emotie weer onbeperkt door de theaters dwalen. De foyer weer vol, de stoelen weer bezet. De artiesten weer schitteren.
Nederland is weer open! Leef, ga uit eten, doe een drankje, steun je favoriete café of restaurant. Ik ga zeker. Ze hebben ons gemist. En ik hun ook. Proost!