Jonge reddertjes uit Meppel krijgen medaille: Heldendaad verricht

Het was een gebeurtenis die burgmeester Richard Korteland van Meppel niet geruisloos voorbij wilde laten gaan. Enkele maanden terug redden de 11-jarigen Rosanne en Marion hun klasgenootje Amber van de verdrinkingsdood. Daarvoor kregen zij gistermiddag een medaille en een diepe buiging van de burgemeester.

Op maandag 31 mei was het mooi weer. Groep 7 van de Reestoeverschool in Meppel ging zwemmen. Toen Amber het water insprong, begaf haar hart het. Dat zij een hartprobleem heeft, is bekend en daarom draagt zij een kleine defibrillator (ICD) onder haar huid.

Tot grote schrik van Rosanne en Marion lag Amber echter met haar gezicht naar beneden in het water. Rosanne draaide Amber gauw om en trok haar uit het water, op de kant. Marion zag Ambers opa verderop bij de plas en sprintte naar hem om hulp te vragen.

“Daarmee hebben Rosanne en Marion een heldendaad verricht”, blikte Korteland terug in de raadszaal. “Toen Amber uit het water was, bewoog ze weer. Door haar uit het water te halen kon de ICD zijn werk doen.”

Niet aan te leren
De burgemeester heeft veel respect voor de meiden. “Acties zoals deze kun je kinderen niet aanleren. Dat moet in je zitten. Als het zich voordoet, moet je handelen en de goede beslissingen nemen. Ik ben zeer vereerd dat ik jullie mag ontvangen, en iets aan jullie mag uitreiken.”

Daarop kwamen er oranje tasjes tevoorschijn met bronzen medailles voor Rosanne en Marion van de De Maatschappij tot Redding van Drenkelingen. Zij bekronen mensen die iemand hebben gered van de verdrinkingsdood.

Ook Amber ging niet met lege handen naar huis: de meiden kregen waardebonnen voor een ijsje en een bioscoopbezoek. “Omdat het allemaal goed afgelopen is”, aldus de burgmeester. “Gemeente Meppel is hartstikke trots op jullie. We willen dit echt markeren. Door die daad kunnen jullie nu met z’n drieën op stap.”

Paniek
Opa Willem woont vlak bij de zwemplas en liep toevallig langs toen het voorval zich voordeed. “Een van de meiden kwam op mij af gerend. ‘Amber ligt in het water en reageert niet!’, riep ze. Vanuit de verte zag Ambers opa dat ze met haar gezicht in het water lag. “Toen was een van die meiden al bezig om haar om te draaien. Dat is ze gelukt, en toen kwam Amber bij. Tegen de tijd dat ik aankwam, was het dus al opgelost.”

Amber was weer bij, maar aardig in paniek. “Ze wist niet wat er gebeurd was. Ik denk dat ze erin gesprongen is, en toen een hartaanval gekregen heeft. Gelukkig heeft ze een ECD-kastje, daarom schrok ik niet zo erg. Het beetje schrik wat ik had heb ik maar voor me gehouden, je wilt haar ook niet banger maken dan ze al is.”

Opa had geen mobiel tot dat moment. “Ik had eigenlijk helemaal geen 112 kunnen bellen, dus ik heb er inmiddels maar eentje aangeschaft. Ze mag zich gelukkig prijzen met zulke vriendinnen, daarom is het ook mooi dat die meiden in het zonnetje gezet zijn. Voor hen is dit hartstikke mooi.”

Foto Jennifer Mones