Inspiratiebeurs voor uitvaart in Meppel openbaring

Zaterdag organiseerde Mensenlinq een inspiratiebeurs voor uitvaarten in Meppel. Zo’n 30 bedrijven lieten zien wat er mogelijk is op het gebied van uitvaarten, testamenten, gedenkstenen en rouw. Ondanks het zware thema was er sprake van een ontspannen sfeer en werden bezoekers rustig bijgepraat over wat er allemaal mogelijk is tegenwoordig.

Drie jaar geleden werd de inspiratiebeurs ook georganiseerd. Toen kwamen er zo’n 750 mensen op af. “Het is een publiek dat gericht op zoek is”, vertelt organisator Fedde Kingma. “Het zijn geen gratis pepermunt-zoekers, maar mensen die zoeken naar informatie. Het is overwegend een iets ouder publiek, bij wie bijvoorbeeld in de omgeving iemand ziek is of mensen die het zelf gewoon goed willen voorbereiden.”
Volgens Kingma komen mensen naar dit soort beurzen omdat het erg laagdrempelig is. “Ze kunnen heel eenvoudig binnen lopen en al hun vragen stellen”, vertelt hij. “Mensen vinden het ook fijn om zoveel keuze te hebben. Je kunt hier langs alle uitvaartverzorgers lopen en afstappen op de degenen waarbij je je comfortabel voelt. Je kiest zelf de persoon waar je je vragen aan stelt. Dat kan maar op weinig plekken.”

Zandkunstenaar
“Wat ook helpt, is dat het taboe van uitvaarten steeds meer verdwijnt. Vroeger was alles zwart en eng. Nu staat men voor veel meer open en zijn mensen nieuwsgierig. Ze durven steeds meer te vragen.” Op dat publiek speelt de inspiratiebeurs in. Zo komt er onder meer een zandkunstenaar naar Meppel. “Die kan hele mooie dingen met zand doen, ook gekoppeld aan thema’s”, aldus Kingma. “Daar heb ik mooie verwachtingen van. Er zijn nog meer workshops, zoals sieraden maken.”

Vorm van knusheid
Door die relatief nieuwe nieuwsgierigheid van het publiek ziet Kingma het verschil in uitvaarten steeds toenemen. “Sommige uitvaarten zijn expres heel klein, aan de andere kant zien we het aantal grootse uitvaarten sterk toenemen. Sommigen hebben bijvoorbeeld live muziek, borrels en hapjes. Bij het afscheid nemen hoort dan het vieren van het leven van de overledene. En als opa altijd hield van een feestje, snap ik heel goed dat de nabestaanden het op die manier doen.”

Foto’s Leo de Harder